سوال اساسی در این بخش این است كه برای چه كسانی قیم تعیین می شود. طبق قانون، برای افراد زیر قیم نصب می شود:
الف- كودكان فاقد پدر و پدر بزرگ:
برای كودكانی كه زیر 18 سال سن داشته باشند و پدر و پدربزرگ آنها زنده نباشد از طرف دادگاه، قیم تعیین می شود. ولی اگر كودكی زیر 18 سال باشد و پدر و پدر بزرگ داشته باشد، دادگاه دخالتی در امور او ندارد و پدر و پدربزرگ اموال او را اداره می كنند.
ب- كودكان دارای پدر یا پدر بزرگ:
- اگر پدر و یا پدربزرگ طفلی زنده باشند ولی مرتكب خیانت در اداره اموال كودك شود و رعایت صلاح و مصلحت وی را ننماید، با تقاضای دادستان یا یكی از اقوام كودك، دادگاه پدر یا پدر بزرگ را از اداره امور كودك منع می كند و یك نفر قیم را برای اداره اموال و امور حقوقی وی تعیین می كند.(مثلا اگر پدر یا جد پدری كودك اموال كودك را به نفع خود حیف و میل كند یا به علت معتاد بودن به مواد مخدر، سلامت اخلاقی كودك در خطر افتد، دادستان یا اقوام كودك می توانند از دادگاه رسیدگی به موضوع را بخواهند.)
- اگر پدر و یا پدربزرگ كودك، دیوانه شود یا سفیه گردد(توانایی اداره اموال خود را نداشته باشد) دادستان و یا اقوام كودك می توانند از دادگاه تعیین قیم را بخواهند.
ب- اشخاص دیوانه:
افرادی كه دچار جنون(دیوانگی) هستند، توانایی اداره اموال خود را ندارد. لذا در صورتی كه این فرد از اول زندگی دچار جنون نبوده، بلكه پس از رسیدن به سن بلوغ و رشد «18 سالگی» دچار جنون شود، به تقاضای هر یك از اقوام او یا به تقاضای دادستان، برای او یك نفر قیم تعیین می شود.
ج- اشخاص سفیه:
سفیه كسی است كه عقل معاش ندارد و اموال خود را حیف و میل می كند و در معاملات نفع و ضرر خود را تشخیص نمی دهد. این فرد هم اگر بعد از رسیدن به سن بلوغ و رشد(18 سالگی) دچار این حالت گردد، برای او قیم تعیین می گردد.
د- اشخاص دیوانه و سفیه كه از كودكی دچار این حالت بوده اند:
اگر كودكی دچار جنون یا سفاهت باشد و پدر و جد پدری داشته باشد، برایش قیم تعیین می شود.